lunes, 4 de agosto de 2008

Ni náca’ ne ni reedasilú naa

Ti mani’ nasisi napa xhiaa ne riguite.
Ti ngueengue rui’ diidxa’ ne riabirí guidiladi,
naca’ ti badudxaapa’ huiini’ biruche dxiña cana gutoo ne qui nindisa ni
ti dxita bere yaase’ riza guidilade’ ne rucuaani naa.
Rucaa xiee ti yoo beñe zuba cue’ lidxe’,
naca’ layú ne guirá lidxi.
Ti bandá’ gudindenecabe,
ti miati’ nalase’ zuguaa chaahui’galaa gui’xhi’ ró.
Ti bacuxu’ sti nisa, sti yaga guie’, cadi sti binni.
Naca’ tini bi’na’ Xabizende.
Naca’ ti bereleele bitixhie’cabe diidxa’ gulené.

Lo que soy, lo que recuerdo

Una libertad que retoza y no se ha hecho fea.
La sensibilidad de un loro que habla,
soy la niña que se le caen las cocadas y no las levanta,
un huevo de gallina negra me recorre y despierta.
Soy una nariz que huele el adobe de la casa de enfrente
un patio y todas sus casas.
Una fotografía regañada,
un trazo delgado en medio de la la selva.
Una flor para el agua, para otras flores y no de las personas.
Soy una resina que lloró San Vicente.
Soy un alcaraván que ahogó su canto en otro idioma.

2 comentarios:

Unknown dijo...

Hola Natalia, buscando en la red te encontré y me gusta lo que escribes, por eso me atrevo pedirte ayuda, haré las invitaciones del cumpleaños número 92 de mi abuelita y quiero poner un poema zapoteco, me puedes ayudar a encontrar algo adecuado?

Anto dijo...

Hermosas tus poesias Natalia! Te acabo de descubrir y estoy alucinada. Voy a averiguar si venden tus libros en Uruguay. Gracias gracias gracias!